Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Oratio me istius philosophi non offendit; Duo Reges: constructio interrete.

Quid Zeno?: Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?
Bork: Haec dicuntur fortasse ieiunius;
Ergo, inquit, tibi Q.: Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.
Quaerimus enim finem bonorum.: Non est igitur voluptas bonum.
Magna laus.: Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Tubulo putas dicere?: Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.

Quos ille, di inmortales, cum omnes artus ardere viderentur,
cruciatus perferebat! nec tamen miser esse, quia summum id
malum non erat, tantum modo laboriosus videbatur;

Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in
cena quidem posse videamur?

Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.
Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.
Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?
Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum.

Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Non laboro, inquit, de nomine.

Respondeat totidem verbis.

Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Cur id non ita fit? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Non est igitur summum malum dolor. At ego quem huic anteponam non audeo dicere;